DE TOP 10 LEKKERNIJEN VAN LEONARDUS

Lekkernij 10: De koude speklappen uit de voorzaal van de Boogie Bar.

Na een avondje lekker doorzakken in de Boogie Bar had ik meestal berehonger. Ik was echter vaak nét te laat in de voorzaal en de keuken was dan al gesloten. Dan bleef er niets anders over dan je een paar koude speklappen van achter de bar te kopen. Slenterend naar huis en knagend aan mijn speklap overdacht ik dan mijn mislukte taktiek om dat mooie meisje te versieren. Ik had natuurlijk liever gelebbert met die mooie schoonheid dan aan die vette speklap.

Lekkernij 9: De halve rookworst van de HEMA.

Zaterdags gingen we vaak met ons gezin naar Emmen om boodschappen te doen.
Na een zeer lange tijd winkelen hadden we eindelijk alles ingekocht. Op de terugweg gingen we meestal door de HEMA om door de achteruitgang uit te komen bij de achterliggende parkeerplaats. Bij het binnenkomen van de HEMA rook je al de overheerlijke rokerige geur van de rookworsten, die toen nog achter in de winkel werden verkocht. Eerst werden er nog een paar tompoucen gekocht, maar daarna mochten we dan een rookworst kopen. Mijn vader stelde voor de halve rookworst te delen met mijn zus, maar daar was ik het niet mee eens; "zo’n rookworst kon ik toch wel alleen op.“ Maar na 3 happen van deze vette worst kon ik niet meer en voelde het als een enorme baksteen in mijn klein maagje. Stiekem heb ik dan de resterende worst in het papiertje verfrommeld en in de dichtstbijzijnde prullebak gesmeten. Ja, dat bewees maar weer dat kinderen grotere ogen hebben dan hun maag!

Lekkernij 8: Het softijsje van Jonky Heijne.

‘s Zomers ging ik vaak met mijn broer naar het Ermerzand om daar te surfen. Achter mijn broers fiets werd dan zijn zelf in elkaar geknutselde surfkar gekoppeld . Op deze bouwvallige konstruktie werden dan de surfplank en alle toebehoren gestapeld. Bij het aanblik van deze toren van Pisa viel de zaak al op zijn kant. Minstens één keer per tour ging het dan ook mis. Ik fietste meestal achter mijn broer aan om het zooitje eventueel vast te houden als het in beweging kwam. Maar soms waren de centrifugale krachten zo groot dat ik het zaakje niet meer in zijn gareel kon houden en het de vrije loop liet gaan. Het was al moeilijk genoeg om dit projectiel te ontwijken en er zonder kleerscheuren van weg te komen. Maar na dit avontuur beloonde mijn broer me altijd voor mijn heldendaad op het grootste softijsje die Jonky te bieden had. En daar bovenop kwam dan ook nog de reuzentoef met slagroom! Heerlijk! 

Lekkernij 7: Het broodje hamburger speciaal uit de voorzaal van de Boogie Bar.

Verreweg het lekkerste broodje hamburger speciaal dat ik ooit geproefd heb stamt wel uit de keuken van de voorzaal van de Boogie Bar. Wat dit broodje zo lekker maakte waren de gebraden uienringen en de overheerlijke warme iets wat zoetige curry ketchup. Ik heb echter nooit kunnen achterhalen of dit een zelf ontwikkeld geheim recept van de Boogie Bar was of dit gewoon een saus was uit een emmer van een willekeurige groothandel. Wie kan mij dit mysterie onthullen?

Lekkernij 6: Het zaterdagavond pilsje in de Boogie Bar

Zaterdags was het altijd vaste prik om samen met mijn kameraden naar de Boogie Bar te gaan. Meestal gingen we al iets voor tienen. Voor tien uur was de entree namelijk 5 gulden goedkoper. Wat we dan ook nog vaak deden, is dat één van ons naar binnen ging om een stempel halen. Daarna werd direkt de stempel op andermans hand overgedrukt. Dat waren dan weer 5 munten extra die je kon uitgeven! Het pilsje smaakte dan deste beter!

Lekkernij 5: Zakje Croky paprika chips bij het zwembad Emmen.

Zomers ging ik vaak met een vriendje naar het toen nog oude 50- meter zembad in Emmen. Bij mooi weer konden de gigantische half-ronde schuifpanelen van het dak worden geopend. Daarna kon je dan zo naar de buitenbaden. Daar buiten was ook een kraampje waar je snoep en dergelijke kon krijgen. Vaak kreeg ik van moeder een gulden mee om daar wat lekkers te kopen. Het probleem was echter dat de verkoper van het kraampje een oude chagerijnige man was waar je werkelijk de kriebels van kreeg. Er werd vaak getost wie dit keer wat zou gaan halen. Belangrijk was dat je vooraf wist wat je wilde gaan halen, want als je éénmaal was aangekomen bij de verkoper en niet direct wist wat je wilde hebben, begon de man al te mekkeren dat hij niet de hele dag tijd had voor zulke blagen. Gelukkig wist ik wat wilde hebben: Een rolletje topdrop en een zakje super krokante paprika Croky chips! 

Lekkernij 4: De puddingbroodjes van bakker Schürmann

Op de zaterdag was het mijn taak de wekelijkse voorraad aan brood te halen bij Bakker Schürmann. Ik kon het echter nooit laten om naast de opegegeven bestelling, die altijd bestond uit 5 lange rogge, stiekem een puddingbroodje te kopen. Op de terugweg had ik dan net genoeg tijd om het broodje in me te proppen. Het was echter altijd een hele toer om met aan beide zijden van het stuur de hangende plastic zakken, slingerend door de Willem Grolstraat, mijn overheerlijke puddingbroodje te verorberen. Dit moest een keer verkeerd gaan! En ja hoor… het kwam wel vaker voor dat ik op weg naar huis bekenden tegenkwam. En zoals ik ben opgevoed groet men dan netjes en zwaait. En hier ging het mis. In mijn ene hand was het lekkere puddingbroodje en met de andere moest gezwaaid worden. Op dat moment was mijn fiets stuurloos en door het asymmetrische gewicht aan mijn stuur; links 2 lange rogge en rechts 3 lange rogge, draaide mijn stuur en begon het hele zooitje in alle richtingen te bewegen. Eerst vloog de ene zak en direct daarna de andere zak in mijn spaken. Daarna waren van mijn lange rogge niet meer over dan duizend stukjes korte rogge. Helaas was het daarna een lange tijd gebeurt met het kopen van puddingbroodjes. Ik kreeg voortaan gepast geld mee. Kort daarna werd ik bevriend met de zoon van de bakker......:-)

Lekkernij 3: Snoep bij de familie Kort in de Raadakkers.

Vroeger werd van mijn wekelijkse zakgeld een groot deel omgezet in het kopen van lekkere snoep. Maar bij wie was dit eigenlijk niet!? De familie Kort in de Raadakkers zagen hier een gat in de Barger-Oosterveldse markt. Hun schuurtje werd in een handomdraai omgebouwd in een snoep verkoop-etablissement. Hier waren voortaan de lekkerste zonden te halen zodat de kids hun melkgebitje op de proef konden stellen. Eén keer per week ging ik dan tussen de middag samen met mijn vriendjes naar dit snoepparadijs.

Helaas zijn inmiddels vele zoete klassiekers van toen niet meer verkrijgbaar. Zo waren er die zeer harde gele en groene super zure bommen, waarvan je  de tranen in de ogen kreeg en werkelijk de vullingen van openspongen. Ook kon je toen nog zoethout en blokken sikkevet krijgen waar je uren aan kon knabbelen. Als klap op de vuurpijl had je nog die buisjes vol met pure salmiak. Ik liet dan dit zoute goedje in een keer in mijn keel glijden. Voor niet minder dan een kwartje had je in je hoofd een supersonische draaimolen.

Lekkernij 2: De chokohorentjes van bakker Wakker.

Deze waren te koop in het pitoreske winkeltje van bakker Wakker aan de toen nog hetende Klazienaveensestraat. De eerste kennismaking met dat hemels lekker luchtige chokohorentje was wel het lekkerste wat ik tot toen in mond had gehad. 

Voor verdere details over dit heerlijke horentje verwijs ik jullie graag naar het stukje dat ik vorig jaar heb geschreven.

Lekkernij 1: Jonky's twee kroketten voor een gulden.

In mijn middelbare schooltijd ging ik vaak met mijn klasgenoten op de terugweg even langs Jonky Heyne, om onze lekkere trek te stillen. Vaak lag dat ook aan het feit dat we de door onze moeder gesmeerde boterhammen niet hadden opgegeten en hadden laten verdwijnen in de prullebak van de school.

Omdat Jonky wist dat scholieren niet zo veel te makken hadden, had hij de zogenaamde scholieren kroketten ingevoerd. Voor twee kroketten betaalde je maar één gulden. Ze waren misschien iets kleiner dan de normale en hadden iets wat minder vleesaandeel, maar smaakten desalnietemin gigantisch lekker. En dan nog een lekker vette laag mayonaise erover en een blikje cola erbij. Dat was pas smullen op hoog niveau!

Tot de volgende top tien!

Leonardus